Majlinda Kelmendi

Njëherë e një kohë, në qytetin e bukur të Pejës, kishte një vajzë të vogël me emrin Majlinda, e cila ëndërronte jo të bëhej e famshme, por të bëhej e madhe. Majlinda u rrit gjatë një kohe shumë të vështirë. Lufta e Kosovës kishte tronditur vendin e saj, dhe gjithçka rreth saj dukej e pasigurt. Por Majlinda kishte diçka më të fortë se frika: shpresën.

Familja e saj gjithmonë kishte pasion për sportin. Babai i saj ishte futbollist profesionist, dhe nëna e saj kishte praktikuar karatë. Të dy panë diçka të fuqishme në vajzën e tyre. Edhe kur ishte e vogël, Majlinda ishte e vendosur. Ajo kishte një besim të qetë në sytë e saj dhe një vendosmëri që nuk mund të thyhej.

Një ditë, Majlinda u ngjit për herë të parë në një mat judo. Ajo ishte vetëm një vajzë e re, por në momentin që filloi të luftonte, diçka ndryshoi. Ajo ndjeu fuqinë. Ajo ndjeu se ishte gjallë. Nuk e pëlqente vetëm sportin. Ajo ndjeu se ishte në shtëpi në mat. Atje mësuan për forcën, jo vetëm forcën fizike, por atë që jeton në zemër. Atje filloi të besonte se mund të bëhej diçka më shumë.

Ajo stërvitej ditë pas dite me trajnerin e saj Driton Kuka, i cili besonte tek ajo më shumë se gjithçka. Edhe kur ishte vetëm 15 vjeçe, Majlinda luftonte kundër të rriturve, dhe fitonte. Luftoi në vende të ndryshme të botës: në Francë, Marok, Japoni dhe Brazil. Ajo stërvitej pavarësisht plagëve, dhimbjes dhe lodhjes. Por vazhdonte, jo vetëm për veten, por për Kosovën.

Në vitin 2012, Federata e Judos së Kosovës u pranua zyrtarisht nga Federata Ndërkombëtare e Judos. Për herë të parë, bota filloi të njohë atletët kosovarë. Pastaj, në vitin 2014, Komiteti Olimpik i Kosovës u njoh zyrtarisht gjithashtu. Kjo do të thoshte se Kosova më në fund mund të merrte pjesë në Lojërat Olimpike. Kur Majlinda u zgjodh të mbante flamurin e Kosovës në Lojërat Olimpike të vitit 2016 në Rio de Janeiro, ajo qëndroi krenare. E dinte sa larg kishte arritur vendi i saj. Dhe kur u ngjit në mat atë verë, luftoi me gjithë forcën që kishte. Ajo nuk fitoi thjesht. Ajo bëri histori.

Majlinda Kelmendi u bë personi i parë që fitoi një medalje të artë olimpike për Kosovën. Ajo qëndroi në podium, duke dëgjuar himnin kombëtar të vendit të saj që luhej për herë të parë në Olimpiadë. Njerëzit në mbarë botën panë atë ditë një imazh të ri të Kosovës, një imazh plot krenari, forcë dhe shpresë.

“Doja t’i tregoja botës që Kosova ka atletë të mirë,” tha ajo. “Kosova është e rëndësishme për mua. Nuk është vetëm një vend i vogël me histori lufte. Doja t’i tregoja anën e mirë, anën ku të rinjtë bëjnë sport, ku arrijnë sukses, dhe ku janë kreativë.”

Edhe pse trupi i saj shpesh ndjente dhimbje dhe mendja e saj ishte e mbushur me presion, ajo vazhdoi të përparonte. Mentaliteti i saj ishte i fortë. Ajo besonte në punë të vështirë, disiplinë dhe kurrë mos dorëzimin. Tani, Majlinda është trajner. Ajo punon me atletë të rinj, sidomos me vajza, duke i ndihmuar të bëhen të sigurt në fuqinë e tyre.

Ajo u mëson se të jesh nga një vend i vogël nuk do të thotë të kesh ëndrra të vogla. Ajo u mëson se medaljet e arta fitohen së pari në zemër, para se të vendosen në qafë. Ajo u mëson se vajzat e Kosovës mund të arrijnë gjithçka.

Nga Neve Clements