Feride Rushiti

Një herë e një kohë, në qytetin e vogël të Gjakovës, kishte një vajzë të vogël që quhej Feride. Ajo ishte e mirë, guximtare dhe e donte të ndihmonte njerëzit — edhe si fëmijë. Por vendi i saj kishte kaluar një kohë shumë të trishtuar dhe të frikshme ku shumë njerëz u lënduan.

Feride u rrit dhe u bë doktore sepse i pëlqente shumë të ndihmonte njerëzit. Por shpejt pa që disa njerëz ishin të lënduar në zemër. Ajo takonte gra dhe fëmijë që kishin kaluar gjëra të këqija por nuk donin të flisnin për to. I dëgjonte dhe u thoshte se historitë e tyre kanë rëndësi.

Një ditë ajo pati një ide të mrekullueshme! Të krijonte një hapësirë të sigurt ku njerëzit e lënduar mund të shiheshin dhe dëgjoheshin, një vend ku ata mund të fillonin të ndiheshin më mirë.

Në fillim ishte e vështirë sepse njerëzit e lënduar nuk donin të flisnin. Por ajo nuk u dorëzua! Punoi ditë e natë për të ndihmuar doktorët dhe mësuesit që të ndihmonin njerëzit e lënduar. Feride madje ndihmoi që të ndryshohej ligji që ajo që kishte ndodhur të mos ndodhte më kurrë!

Pak më vonë, Feride u nominuar për Çmimin Nobel për Paqe, sepse gjithë bota pa sa e mirë ishte dhe si kishte ndryshuar jetët e njerëzve.

Sot Feride ende ndihmon këta njerëz të lënduar, ajo është shumë e lumtur kur ata i vijnë për t’u shëruar. Ajo na kujton të gjithëve se askush nuk duhet të jetë vetëm me dhimbjen e vet.

Dhe për çdo vajzë të vogël që ëndërron ta bëjë botën më të mirë, Feride thotë:

“Nuk duhet të jesh i madh për të qenë guximtar. Mjafton të kujdesesh — dhe të mos ndalosh kurrë.”

Nga Isaac Otter